Reportasje frå Seniordansen på Strilatun

Striladansen i vaksenutgåve

Rause dosar med naturmedisin var til utdeling i Strilatun på Seim torsdag. Først gapskratt, så dans, og både før, under og etter; sosialt samver av aller finaste sort. Dei frammøtte kan, i teorien, iallfall, rekna med å ha fått tilført minst eit par veker i ekstra levealder.

Det var Seniorhelsa som stod som tilskipar av arrangementet, og nettopp det å syta for rammevilkår for “fleire gode år”, er sjølve ideen bak prosjektet. Det ligg eit stort helsepotensial i å få fleire eldre til å vera aktive, og nordhordlendingane svarte på denne invitasjonen med å møta fram i flokk og følgje, nesten nett som på striladansane på nærliggjande ungdomshus i “gamle dagar”.

Danseiver

Tilfellet ville at det var mykje dei same som brukte helgane til å reisa til Hundvin og Grasdal og Fammestad på 60- og 70-talet, som denne torsdagen i vinterferien sette kursen mot seniordansen på Seim. Men denne gongen var det ingen som behøvde drikka seg til mot, ingen som venta med å setja inn støtet til “dei tre siste”. Vi såg heller ingen som måtte finna seg i å vera veggpryd.

50-60 års røynsle har sett sine spor på så mange vis.

Der det ein gong bobla av alkoholblanda testosteron, var det no ein annan slags, men minst like målretta, iver. Danseiver. Somme i nypussa dansesko, somme i joggesko med demping, somme i heilt vanlege spasersko. Felles for dei alle var dansegleda, rørslegleda, gleda over denne fantastiske eigenskapen ved dansinga; at den er lystbetont og gjer så godt for både kropp og sjel.

Og det var rettesnora for heile kvelden. Å gi helse og glede på så ulikt vis.

Kåseri og konsert

Kåseriet til Jens Brekke frå Vik i Sogn fekk folket i godstemning mens sola enno sende sine strålar inn sørvindaugo i Strilatun. Konserten med Gamlekara, også frå Vik, fekk sjølv dei på 80 til å vippa med føtene og tromma med fingrane. Éin tok endåtil til parketten og stal seg ein liten solodans før den offisielle. Og så kom til slutt G-durgjengen og runda av kvelden med dansemusikk som alle kunne kjenna seg att i og svinga seg til.

Ikkje minst gjaldt det for Irene Rydland Haukeland. Ho hadde ein far, Ingemund Rydland, som i ein mannsalder spelte med nettopp G-durgjengen. For henne og mannen hennar, Oddvar Haukeland, var det såleis aldri nokon tvil om at dette var verdt turen frå bustaden deira på Radøy.

- Det var den musikken eg voks opp med. Far spelte i meir enn 500 bryllaup i si aktive musikarkarriere. Dessutan likar både Oddvar og eg å dansa, seier Irene, som dessutan fekk sjansen til ein tur til heimbygda si, Seim.

165 frammøtte

For tilskiparane i Seniorhelsa var det overveldande å oppleva kor mange som møtte fram og ville både le, dansa og ha det kjekt i lag. Oppteljinga til slutt viste at så mange som 165 menneske var innanfor dørene på Strilatun denne kvelden.

- Eg er heilt himmelfallen, seier styreleiaren i Seniorhelsa, Helge Brekke.

- Men eg trur vi trefte målgruppa med måten vi annonserte det på. I Strilen, i Nordhordland, med flyers og rett og slett ved å snakka med folk.

Seniorhelsa, som Brekke og ei handfull andre eldsjeler i Nordhordland står bak, arbeider for å stimulera fleire eldre til å bli fysisk og sosialt aktive. Helsegevinsten ved fysisk og sosial aktivitet let seg knapt overvurdera, og i ei tid der eldrebølgja er i ferd med å skylla inn over landet, er tiltak som gjer eldre i stand til å bu heime og ta vare på seg sjølv lenger, sjølvsagt gull verd. For oss som nasjon, men aller mest for den einskilde.

Ferdig rydda

Seniorhelsa har eit omfattande program frametter våren. Det er lagt opp til fire samkomer fram til sesongavslutninga 25. juni.

Både stemninga og frammøtet i Strilatun indikerer at Seniorhelsa har truffe blink med tiltaket. Praten gjekk lett, på golvet var det tett og smila sat laust, kvelden til endes. Alle føresetnadane for auka livslengde og livskvalitet såg ut til å verta oppfylte. Midt i flokken gjekk tilskiparane rundt og berre gliste, når dei ikkje sjølve svinga seg i dansen, då.

Og i motsetnad til gamle tiders striladans var lokalet skinande strøkent då gjestene etter kvart drog kvar til sitt.

Tekst: Knut Langeland